Poznańskie spacery

Zaledwie trzy godziny w pociągu i znaleźliśmy się w Poznaniu. Zanim go polubiliśmy, musieliśmy zbadać jego uliczki i nabrzeże Warty. Czasu na poznanie miasta nie było zbyt wiele, dlatego liczę na to, że będzie jeszcze okazja aby tu wrócić…

Przechadzając się po rynku i pobliskich uliczkach zdecydowanie poczułam niedosyt.

Jednak im dłużej przyglądałam się ulicom i miastu, zyskiwało w moich oczach coraz bardziej.

Pięknie zaczęło robić się nad rzeką, Ostrów Tumski przywitał nas słońcem. Przyjemna, brukowana uliczka ciągnąca się wzdłuż katedry zaprowadziła nas na mostek obwieszony kłódkami zakochanych. Z tego miejsca wypatrzyliśmy obiekt przy którym spędziliśmy dość sporo czasu – Bramę Poznania.

Niestety tego dnia z powodu późnej pory, mieliśmy jedynie szansę zajrzeć do środka oraz przejść się kładką zawieszoną nad rzeką.

Udało nam się złapać kilka ostatnich promieni słońca w amfiteatrze znajdującym się pod nadwieszonym budynkiem muzeum i udaliśmy się w dalszą drogę.

Gdy zapadł zmrok miasto wydawało się jeszcze ładniejsze! Spacery o tej porze prowadzą do naprawdę miłych odkryć. Tym razem wieczorna włóczęga pozwoliła nam dotrzeć do przemiłej kawiarenki Caffe Bimba znajdującej się w tramwaju przy ul.Zielonej. Kolejny poranek obowiązkowo musiał zacząć się od herbaty własnie w tym miejscu!!!

Nowy dzień pozwolił nam również  obejrzeć wystawę w Bramie Poznania, która bardzo miło nas zaskoczyła. W opowieść o mieście wciągnęliśmy się tak bardzo, że ledwo zdążyliśmy na pociąg powrotny. I pomyśleć, że wybraliśmy się tu tylko i wyłącznie z powodu pewnego mebla :).